رودخانه‌هاي طبيعي به‌ندرت داراي مسير مستقيم‌اند و معمولاً به شكل پيچانرود هستند. شناخت مشخصات جريان در آبراهه‌هاي روباز و تأثير متقابل جريان و بستر آبراهه بر يكديگر از ديرباز براي محققين جالب توجه بوده است. مشکل عمده در تبيين مشخصات جريان در پيچ رودخانه،‏ وجود جريان‌هاي ثانويه قوي و اثرات آن‌ بر توزيع سرعت‌هاي طولي و عرضي است. جريان در پيچ رودخانه‌ها توسط محققين زيادي بررسي شده و روابط متعددي براي تعيين پارامترهاي جريان ارائه شده است. با وجود اين روابط ارائه شده،‏ به‌ويژه در پيچ‌هاي تند که جريان ثانويه بسيار قوي بر الگوي سرعت تأثيرگذار است،‏ پاسخ‌هاي مناسبي را ارائه نمي‌دهند. در اين تحقيق در ابتدا،‏ با توجه به خصوصيات سرعت طولي در پيچ تند،‏ مدلي جديد براي پيش‌بيني سرعت ارائه شده است که شامل دو بخش تواني و سينوسي است. سپس به مقايسه برخي از مدل‌هاي تعيين نيمرخ سرعت طولي در پيچ با مدل جديد پرداخته شده است. نتايج آزمايش‌ها روي کانال آزمايشگاهي قوسي شکل با زاويه مرکزي 193 درجه نشان داد که مدل جديد در مقايسه با مدل‌هاي پيشين با خطاي کمتري قادر به پيش‌بيني سرعت طولي در پيچ است. همچنين،‏ بررسي کاربرد مدل با استفاده از داده‌هاي 3 پيچ با نسبت‌هاي شعاع انحنا به عرض مختلف،‏ نشان از قابليت کاربرد آن در پيچ‌هاي مختلف دارد.